بازگشت
مبــارزه و پیــروزی دانشگاهیان
نوشته : سحر محسن زاده نوشته : سحر محسن زاده

دانش آموز دانشگاه کارل فرانس ـ گراز

 

 سه هفته از قیام پیروزمند دانشگاهیان دراتریش میگذرد .

اعتراض که با اشغال بزرگترین سالن لکچر اتریش  Audimax  در دانشگاه وین شروع شد ، بزودی به سایر دانشگاه ها دامن گسترد و فرا تر ازمحیط دانشگاهی به سایر اقشار و گروه های اجتماعی پا گذاشت.

 در نخستین روز «  عمل سراسری »  تنها در شهر وین بیش از پنجاه هزار دانش آموز به خیابان ها ریخته و صدای اعتراض شانرا در برابر سیاست های محافظه کارانه و نیو لیبرالی دولت بلند نمودند.

 در  دومین روز عمل سراسری زیر عنوان «  آمــوزش بــدون مانــع  بــرای هــمه ! »  بروز  پنجم نوامبر، شانزده دانشگاه درسراسر اتریش توسط دانش آموزان به رسم احتجاج در برابر سیاست های ضد دانشگاهی  دولت اتریش و گسترش نفوذ سیاست های نیولیبرالی در بخش آموزش و پرورش اشغال گردید. دانشگاهیان المان نیز به رسم همبسته گی با جنبش دانشگاهیان در اتریش به تصرف شش دانشگاه در انکشور پرداخته و عملاً جانبداری شآنرا از خواست های برحق اعتراض کننده گان ابراز نمودند.

بدینگونه روز تا روز موج همبسته گی با جنبش دانش آموزان در حال اعتصاب در اتریش در سراسر اروپا گسترده و فراگیر ترشده و خواست های دانشجویان با حمایت وسیع تر روبرو میگردد. در نتیجه این  فشار دامنگستر اجتماعی رسانه های جمعی ، سیاستمداران و مسوولین امور نیز مهر سکوت را از لب پس وبه ناهنجاری و کاستی های سیستم آموزشی واقدامات ناکارا شان اعتراف مینمایند.

در دومین روز « عمل سراسری »  تظاهرات شکوهمندی در سراسراتریش  با شرکت دانشگاهیان، شاگردان مکاتب ،احزاب و سازمانهای سیاسی و اجتماعی اتریش  براه انداخته شد .از این شمار در شهر های وین ، گــراز ، لینز ، سالسبورگ ، کلاگنفورت ، بریگنز و اینسبروگ  ده ها هزار شرکت کننده با شعار های :

ـ « آموزش بدون مانع برای همه ! »

ـ « شرایط بهتر برای تحصیل ! »

ـ « پول بیشتر برای آموزش  و پرورش بجای کمک به بانکها و انحصارات ! »

ـ « استخدام بیشتر استادان ! »

ـ « سالن و اطاق های بیشتر برای تحصیل ! » ...

در این راه اندازی ها اشتراک ورزیدند.

اقدامات متنوع و گسترده دیگری در جریان این حرکت های اعتراضی خواست ها جنبش را برجسته میساخت.

به گونه مثال  دانشجویان تابوتی را به نشانه مرگ آموزش و پرورش با خود حمل کردند.

 

 

یا:

چند  سرمایه دار، دانش آموزانی در زنجیر را به نمونه اسارت در برابر سرمایه و خواست های غارت گرانه آن ، کشان کشان با خود میبردند.

در کنش دیگری  شماری از دانش آموزان با لباس های ژولیده به تن در چهارراهی ها برای بدست آوردن پول بخاطر خرید تخته پاک  دست به گدایی زدند....

                                                ***

وقتی سه هفته قبل  سالن ماکس در وین توسط دانش آموزان اشغال گردید ، دولت ،احزاب ارتجاعی و رسانه های گروهی وابسته به انحصارات سرمایه ، خواست های جنبش  دانشگاهی را غیرعملی ، و خواست« گروه کوچک و افراطی !»  که « علاقه ای به تحصیل ندارند! »  ...خوانده و اعلام نمودند :

« این دانش آموزان را باید از دانشگاه ها اخراج نمود ! »

به این «  پارتی های تخریبکارانه  دانشجویان ! »  باید پایان بخشید  و از پیگیری دانش آموزان اعتصاب کننده توسط پلیس و ارگان های امنیتی  جانبداری نمودند.

آنها با پخش و نشر عکس ها وگزارشات تحریف شده تلاش نمودند تا ذهنیت عامه در برابر جنبش را بر انگیخته و از گسترش همبسته گی  میان جنبش و سایر اقشاراجتماعی  جلو گیری نمایند. خوشبختانه این تلاشها در نتیجه پیگیری و گسترش باورنکردنی جنبش نقش بر آب شد.

رسانه های جمعی اروپا از جمله  زود دویتشه سایتونگSüddeutsche Zeitung  از فضای شبیه به سالهای 1968 در اروپا یاد و سایر دانشجویان اروپا به گسترش برق آسای این قیام به گونه جنبش ضد CPE در فرانسه امید بستند.وسایل ارتباط جمعی آهسته اهسته  به جنبش توجه بیشتر نموده و به رشد پیوسته وخواست های اساسی دانش جویان که با نیازمندی های اجتماعی سایرگروه ها ی اجتماعی  گره خورده است، ارزش میگذارند.

بر خلاف بی توجه ای به خواستهای دانشجویان و دانشگاهیان در روز های نخست  ، وزیر علوم اتریش زیر فشار گسترده آرا اجتماعی آماده گی خود را برای دیالوگ و تبادل نظر در مورد خواست ها جنبش دانشجویی ابراز و برخلاف پافشاری های اولی مبنی بر نبود وجوه مالی در بودیجه آن وزارت برای بهبود وضع اسفبار دانشگاها در اتریش  هفته گذشته در زیر فشار جنبش اعلام نمود که حاضر است تا مبلغ 34 میلیون  ایروی اضافی برای دانشگاه ها  تخصیص دهد. این وجوه پولی ناچیز و خنده آورکه فقط بخاطر خاموش کردن جنبش تحصیص داده شد، نتوانست دراراده  دانشگاهیان به ادامه مبارزه بکاهد.

 

قیام دانشگاهیان از سالن ماکس دانشگاه وین به اتاق های لکچر سایردانشگاها ، خیابان ها ، جلسه شورا ی وزیران ، میز های گرد در تلویزیون ، رادیو ، جلسه پارلمان اتریش... کشانیده شد.

در این سه هفته، جنبش اعتراضی  به پخته گی و همبسته گی بیشتر دستیافت. در سالن های اشغال شده شخصیت های برازنده اجتماعی و اکادیمیک چون روبرت میناسا ، کورینا میلبورن  و یا کلاوز ویرنر لوبو ، ده ها پروفیسور واستاد دانشگاه های درحال اعتراض ، رییس های دانشگاه ها ، نماینده گان سندیکا های کارگری لکچرهای علمی  وبیانات شانرا همه روزه پیشکش می دارند. این لکچرها و بیانات نیازمندی های دانشگاه ها و ناهنجاری ها در سیستم اجتماعی و آموزشی را برجسته و طرح های را برای بیرون رفت از وضع موجود پیشکش میدارند. افزون بر آن برنامه های فرهنگی و هنری غنی با شرکت هنرمندان  پیشتاز نیز همه روزه در سالن های دانشگاهی عرضه میگردد.

جبنش برای فلتر نمودن خواست ها ناهمگون و اقدامات مبارزاتی دانشجویان فراتر از  وابسته گی های سیاسی ، کمیته های اعتصاب کننده را تشکیل و نماینده گان این کمیته ها  در کمیته های بالایی شرکت و خواست ها واقدامات دانشگاهیان را با هم و با سایر اقشار و نهاد های اجتماعی کوردینه وهماهنگ می سازند. علاوتاً آنها برنامه های الترناتیف  اموزشی در باره نیولیبرالیزم ، سرمایه داری و فرآورد های علمی را با شرکت هوا داران  و مخالفین  جنبش سازمان میدهند. بدینگونه جنبش با کسب دینامیزم  و تحرک بی مانند چهره  سیاسی به خود گرفته و توانست پیوند تنگتری با شاگردان مکاتب ، کارگران بخش چاپ و نشر، کارمندان عرصه آموزش و پرورش کودکان ، سندیکا های صنایع فلزی ... قایم نماید.

با وجود تلاش های فراوان برای فروپاشی جنبش و خالی کردن آن از خواست های بنیادی اجتماعی ، جنبش بر تقسیم عادلانه ثروت ، دموکراتیزه کردن حیات دانشگاهی ، فراهم نمودن زمینه تحصیل و آموزش برای تمام اقشار اجتماعی منحیث حق انسانی ، لغو فیس تحصیلی و قیود آموزشی  و گسترش روحیه همبسته گی و همکاری میان دانشگاهیان و سایر اقشار اجتماعی  تاکید و در راه برآورده شدن این خواست ها  مبارزه مینماید.


November 12th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها